۰۵
آذر
یک روز سرد و آفتابی در عین حال پاییزی می گذشت....
من به پنجره کلاس 105 دانشکده فنی و مهندسی شماره 2 دانشگاه دولتی بجنورد خیره شده بودم.....
ناگهان احساس تنهایی غم انگیزی در وجودم شعله ور شد......
اما در آن دور دست ها کمی آن طرف تر .....نوری مرا به خودش جذب کرد......
در کمتر از چند ثانیه......درخشان شد و درخشید.....سپس خاموش شد......
آری درست است......او همان خورشید تابان بود ....که داشت غروب میکرد.......
اما آن آخرین شعله های سرد و بی روحش مرا متحیر ساخت....
گمان کردم .....خورشید انگار عاشق شده است......وگرنه چرا اینقدر سرد و بی روح نشسته.....
به یکباره دیدم....آنچه نباید میدیدم ....آری خورشید زمین گیر شد......
چه شد؟........زمین او را بلعید ....مثل یک اژدهای گرسنه.......
اما زمین تاریک نشد.....نور دیگری تابیدن گرفت.....
ماه تابان بعد از چند دقیقه......نمایان شد......
آری نور عشق هیچ وقت خاموش نخواهد شد.......
از عشق جهان روشن خواهد شد....
به زودی......................
