عشق حقیقی تنها کمبود من در این زندگیست.....
به دنبالت می آیم تا بیاموزم چگونه عشق حقیقی را تجربه کنم...
اما اگر نتوانستم قدم از قدم بردارم.....قول بده کمکم کنی...
تو خودت از من خواستی عشق حقیقی را بیاموزم و حقیقتا عاشق باشم....
اما چه میتوان گفت.....داد از دل پاک و بی ریای من که به تاراج دشمنان خونینم رفته.....
ابن دل معصوم و بی آلایشم....هر ثانیه تو را از وجودش طلب میکند.....
کاشکی یه روز این دوری و صبر بی نهابت کشنده......تمام شود.
کی میشود؟کجا میشود؟ چرا نمیشود؟....مگر قرار نبود......نبود؟
تمامی قوانین عشق بر پایه ی هیچ بنا شده.....
یعنی همه چیز ......برابر با هیچ.........
ای دل زیبا و دوست داشتنی من.......
مرا یاری کن تا توانم کاری کنم.....
تا در آن روز که یارم مرا در آغوش کشید.....
با مهر و عطوفت و معرفت مرا خوش آمد گوید.....
و خودش را بابت وجودم تحسین کند.....
و همگان به خاطر وجود ما کنار هم....به آرامش برسند......
یعنی وجود ما کنار هم سرمنشا برکات و زیبایی های فراوان باشد.....
تا آن روز و لحظه........به امید دیدار یار که تو باشی میمانم.......
و هرلحظه از عشقت سرمست و شاد خواهم بود.......
